De inspectie van de romp van “De 4 Vaargetijden”

In 1998 op de helling gezet…

In de vorige blog heb ik al verteld over hoe Olga & Maurits “Thijs” vonden in Nederland. Ze zagen er hun droomschip in en onderhandelden met de eigenaar, een gepensioneerde schipper. Natuurlijk moest ook onder water gekeken worden of het schip zijn geld wel waard was. Het schip werd daarom droog gezet op de helling. Alle aangroei en roest werd er met een hoge drugspuit afgespoten en dan… was het in spanning afwachten wat de expert er na inspectie over zou zeggen…

schoongespoten en de dikte van de platen gemeten

de romp van “De 4 Vaargetijden” werd afgekeurd!

De expert zag het al van ver... er zaten heel wat kleine en grote gaten in de romp! Maar hij haalde toch zijn meettoestel tevoorschijn om de plaatdiktes te bepalen: er waren gaten maar daarnaast was de plaat nog ruim dik genoeg. Jammer genoeg was de hele romp zo’n gaten-kaas. Er zou dus een flinke restauratie nodig zijn om weer veilig te kunnen varen! Een zware tegenslag voor de oude eigenaar!

Het schippersleven zoals het was…

De oude eigenaar had heel wat watertjes doorvaren met zijn schip “Thijs”. Hij had zijn schip vernoemd naar zijn zoon. Hun leven aan boord was redelijk primitief in onze moderne ogen. Ze hadden 2 slaapkamers met een 2-persoonsbed. Maar in 1 zo’n bed paste Maurits niet eens diagonaal! Er was een woonkamer met plaats voor 2 zetels, een tafeltje en een mazout kachel. In de keuken stond een koelkast met daar bovenop een 2-pits gasstel en een grote “pompsteen” met pomp, rechtstreeks op de watertank. Er was dus enkel koud water! Was er geen toilet? Jazeker! Een schuifdeurtje openen en Olga paste er net op! Maar een aansluiting op het water ontbrak. Doorspoelen moest dus met de puts ( dat is een emmer met een touw, zodat je buitenboord water kan “putsen”). Oh ja… ook nog een hangkast! Je moest wel de kleerhangers wat dwars hangen en dan pasten er ruim 3 in….

Vervoer van lading in bulk…

Het ruim was voor de lading. Volgens de papieren mocht er 189 ton geladen worden. Als je bedenkt dat het kleinste vrachtschip, de spits, nu al 360 ton kan laden en dat ze 2 van die schepen meestal aan elkaar knopen… met die ruim 700 ton is er tegenwoordig een mager bestaan te halen voor het schippersechtpaar…

Met de oude eigenaar heeft de “Thijs” vooral in de Maasvlakte gevaren met zand en grind. Dat werd uit het water gebaggerd en los in het ruim gestort (= bulkvervoer). Via de waterweg kwam het zand of de kiezel direct terecht bij een betoncentrale of een bouwfirma. Op de bolders vooraan zijn nog de dikke groeven te zien, souvenirs van de staalkabels waarmee de Thijs lag gemeerd langszij het baggerschip!

Eens gepensioneerd koos de schippersvrouw resoluut voor een huisje aan de wal. Eens ze van het moderne comfort geproefd had, wou ze natuurlijk voor geen goud terug aan boord leven! Maar de schipper had moeite met het afscheid van zijn trouwe schip. Zo bleef de “Thijs” ruim 20 jaar ongebruikt liggen aan de kade. Was het schip iedere 5 jaar uit het water gehaald voor het nodige onderhoud aan de romp, dan zou het schip nog in prima conditie geweest zijn. Helaas dacht de schipper dat onderhoud niet nodig was bij een schip dat stil lag… En zo kreeg hij het teleurstellende nieuws: zijn schip was rijp voor de sloop!

…maar na rijp beraad toch gekocht!

Er moest dus gepraat worden over de prijs en inlichtingen gevraagd bij de scheepswerf over het kostenplaatje om alles grondig te renoveren. Na veel gereken kwamen ze tot een nieuw akkoord. De “Thijs”  werd  gekocht! Een sleepboot bracht hem (of is het haar?) naar de scheepswerf van Maasmechelen… hééééél voorzichtig, om geen nieuwe gaatjes in de romp te doen ontstaan. Wat waren Olga & Maurits, als nieuwe eigenaars, blij toen hun nieuwe aanwinst veilig droog stond in het droogdok. Tot daar missie geslaagd!

in het droogdok van Maasmechelen

De metamorfose van “Thijs” naar “De 4 Vaargetijden”!

Daar stond het schip hoog en droog, op de bokken van het droogdok.

En zo begon een jaar hard werken! Eerst moest het schip worden leeggemaakt. Daarvoor waren al heel wat sorteerwerk en containers nodig. Daarna moest alle teer van de romp verwijderd worden. Een geduld werkje met schrapers, want alle schuur/slijp machines werden door de teer dicht gesmeerd. Ook de binnenkant moest worden schoon gekrabd om daarna in een conserverende olie te worden gezet. Wat zal het daar een smeerboeltje geweest zijn! Zou Boef, mijn voorganger, altijd spic & span gebleven zijn, denk je?

Teer verwijderen

De werf ging aan de slag om het hele onderwaterschip te vernieuwen. Zo’n plaat is 8mm dik en echt loodzwaar! Dat lieten de nieuwe eigenaars dus graag over aan de werf! De huidplaten werden er 1 voor 1 afgehaald en vervangen door mooie nieuwe platen. Daardoor leek het schip meer op een gestrande walvis: kijk maar het geraamte is zichtbaar!

Nieuwe huidplaten

… het interieur

Alles was mooi uitgetekend op het plan: “hier komt de keuken, hier de berging en hier de 4 kajuiten…. dan sta ik nu in de woonkamer” Olga zag het al helemaal zitten! Maar het was 1 grote lege ruimte, zonder dak. De oude houten luiken waren afgevoerd. Ook de vloer moest eruit. Daarvoor waren zelfs houwelen nodig!

De romp is een lege doos!

En daarna begon de echte metamorfose!

Terwijl de werf al het staalwerk voor zijn rekening nam, kreeg de romp aan de buitenkant een mooie nieuwe verflaag. Na ruim 6 maanden werk lag het schip in zijn nieuwe kleuren te pronken. Alles aan de romp was af. Het schip ging weer drijven! De verdere afwerking zou langs de kade gebeuren. Herken je het schip al een beetje?

nieuwe kleuren!

Wordt vervolgd…

Het lijkt al heel wat zo aan de buitenkant, hé? Maar een hotelschip is het toch nog lang niet!

In de volgende blog zal ik je vertellen over bekabeling, isolatie, sanitair en nog veel meer. Een beetje zoals een huis bouwen, maar toch niet helemaal…. Nieuwsgierig? Kijk dan vast uit nar mijn volgende blog!

Mijn hondenpootjes zijn dat lange schrijven niet gewoon… Ik heb al een beetje afgewisseld tussen bak & stuur ( links en rechts voor jullie landrotten), maar nu moeten ze toch echt even rusten.

Tot de volgende keer!

Noty