Wat vooraf ging:

Zal ik 6 maanden hard werken even kort samenvatten? Ze zochten een schip, vonden een wrak, vervingen de romp, nog wat schilderen… en klaar! Of wil je liever het hele verhaal horen? Dat kan je in mijn vorige blog en het vervolg blog lezen…

Een boot is pas een schip als het drijft!

Heb je mijn vorige blogs gelezen? Dan is het nu hoog tijd om het volgende stuk te vertellen. Het harde werk is nog lang niet gedaan!

Waar woonden Maurits, Olga en Boef tijdens de verbouwing?

Oh ja, dat ben ik helemaal vergeten vertellen… oeps! In het begin woonden ze nog in hun eigen huis in Limburg. Maar dat hebben ze in september verkocht. Ze hadden de centen nodig. Zo’n schip verbouwen is best duur, hé… Het was de bedoeling om gewoon in de roef (= de schipperswoning) te bivakkeren. En toen hadden ze geluk: Maurits broer had tijdelijk een huis over. Daar hebben ze dus gretig gebruik van gemaakt! Niet alleen om te slapen. Ook de nieuwe inventaris en hun eigen spullen uit hun oude huis konden daar opgeslagen worden. Dus ze hadden een dak boven hun hoofd en nog verwarming ook!

De luikenkap verandert in een zonnedek…

Heb je een Luxemotor schip al eens goed bekeken? Van voor naar achter is dat zo krom als een banaan. Een mooie « zeeg » noemen ze dat. De kop (=voorkant) en de kont (= achterkant… ah je wist het al?) zijn dus hoger dan het midden. Daardoor vaart het beter door de golven. Ik weet niet zeker of dat ook geldt voor een banaan?

In ieder geval waren Olga en Maurits gevallen voor de mooie lijnen van het schip. Dat moest dus ook zo blijven. De oude afdekking bestond uit houten planken die op latten gelegd werden. Volgens de oude eigenaar waren deze planken wel wat rot, maar « hij wist waar de goede stukken zaten »… hij liep vlot over de planken. Olga & Maurits hebben vaak aan die woorden gedacht. Toen ze de oude planken voorzichtig 1 voor 1 wegnamen, braken ze gewoon in stukken. Die schipper had veel geluk gehad!

Als de planken en latten weg zijn, zie je de denneboom. (het geheel van denneboom, scheerbalk en merkels is de den… schipperslatijn!) en ik mag er niet eens mijn poot tegen optillen… Zie je al die inkepingen? Zo past er natuurlijk geen nieuw dek bovenop. De rand werd overal evenveel afgebrand en precies zo’n zelfde stuk werd er nieuw aangelast. Juist! Zo bleef dezelfde « zeeg » behouden!

Nieuw zonnedek…

In de nieuwe denneboom werden gaten gebrand voor de ramen. Bovenop kwam een nieuw zonnedek, als een deksel op een doos. Zie je dat de 2e uitgang er nu ook al is? En ook voorop is van alles veranderd. Dief zoekt de bank om op te gaan liggen, maar die is er nog niet. De bergkisten wel, al ontbreken de deksels nog.

Het is ondertussen december. Gelukkig is er weinig vorst of sneeuw en kunnen ze goed doorwerken. Het zijn lange dagen. Wat zijn ze blij met een comfortabel warm huis om te douchen en te slapen!

Start van de binneninrichting…

Buiten lijkt het al heel wat. Binnen… is er nog werk aan de winkel!

Het ruim is leeg. De roest, vuil en cement zijn weg. Er zat ook een soort plakkerige olie op de huid en dat moest ook weg. Een heel werk om dat tussen die klinknagels weg te krabben. Maar het was gelukt en er kwam een nieuwe laag olie overheen.

Nu is een vrachtschip gemaakt om vracht te vervoeren. Zonder vracht ligt het wel heel hoog op het water, bijna er boven. Zo kan je niet goed varen en al die passagiers samen gaan niet veel gewicht in de schaal leggen…

Er moest dus ballast in! Ze kozen voor losse kiezel om de ruimte tussen de spanten op te vullen. Volgens de berekening moest dat zwaar genoeg zijn. De vrachtwagen bracht het aan de kant. Met kruiwagens moest het door het raam naar binnen. Ze hadden een plastic trechter door het raam gestoken met een slurf. Zo kon het een beetje verdeeld worden. De afwerking moest met een hark… Ik zei toch dat het hard werken was!

De vloer gaat erin… en weer eruit!

De lading kiezel zit tussen de spanten. Op de spanten komen houten latten… geschroefd! Bovenop de dwarslatten kwamen houten liggers. Begin maar al te tellen hoeveel gaatjes er nodig zijn… en hoeveel boortjes op dat harde staal braken.

Tussen de liggers werd de ruimte mooi opgevuld met isolatie, rockwool. Olga kreeg er letterlijk de kriebels van en liet het zoveel mogelijk aan Maurits over. En dan kon de vloer erop, plaat per plaat. Mooi meten en zagen om alles pas te krijgen. Jaja, mijn baasjes hebben toen veel bijgeleerd!

En dan denk je misschien: zo, die vloer is af? Maar al die platen moesten er ook weer uit… op de platen werd uitgetekend waar alle muren moesten komen. Zo wist Maurits ook waar alle leidingen voor elektriciteit en water door de vloer naar boven moesten komen. Het lijkt wel een gigantische puzzel, vind je niet?

Maurits had zijn vloer. Olga hoefde zich niet te vervelen. Er waren nog heel wat latjes nodig aan de opstaande spanten, aan de zijkant en aan het plafond. En nog hele pakken isolatie ook natuurlijk. Daarom is het nu ook behaaglijk aan boord!

De muren van de kajuiten krijgen hun plaats:

Zo de vloer zit erin. De leidingen piepen eruit op de goede plaatsen. Als je wilt weten hoeveel meters, of zelfs kilometers, er nodig waren, dan vraag je het maar aan schipper Maurits!

Zie je dat de schrijnwerker de ramen geleverd heeft? Het is ondertussen januari geworden. Met de ramen dicht, de isolatie en een straalkachel is het heel wat aangenamer om te werken!

En nu de muren. Herken je de kajuiten al een beetje, met de gang ertussen?

Toch was het niet zo gemakkelijk als het lijkt. Heel anders dan aan wal of in een huis… Hoe zorg je dat alles haaks is? Aan een waterpas of een schietlood heb je niks! Hoe meer gewicht er voor in de boot komt, hoe meer het schip naar voren helt. Of omgekeerd…

Hoe hebben ze dat opgelost, denk je? Je krijgt een weekje tijd om dat uit te puzzelen, want mijn schrijfpootje doet pijn.

wordt vervolgd…

PS Misschien wil je ook graag zien hoe het schip er nu als vakantieschip uitziet? In dit blog neem ik je mee in een rondleiding door mijn huis!