Zwem-water
Niet verwacht en toch gekomen: een prachtige zomer mét hoge temperaturen!
En iedereen maar vragen: “heb jij het niet té warm, met die lange, donkere vacht?” . Ze vergeten daarbij het allerbelangrijkste: ik woon op een boot en dus is er overal water!
Natuurlijk is niet alle water ook zwem-water. Gelukkig zijn we juist op tijd naar Limburg gevaren. Het is hier inderdaad zo’n 5 graden warmer dan in de Vlaanders, maar het meeste water is hier zwem-water.
Wat is dan zwemwater? Dat is voor mij iets heel anders dan voor mijn baasjes. Krijgen mijn baasjes een warm hoofd, dan kijken ze of het water schoon is, vol gezonde vissen en zwemeenden. En of er niet teveel vrachtschepen passeren. Dan hangen ze een ladder buitenboord, doen hun zwemschoenen aan (om geen vissen aan hun tenen te laten bijten?) en klauteren in het water. Dan wordt er eerst wat geproest en gezucht, want in het water is echt een stuk frisser dan erboven. Even doorbijten… en lekker dobberen, plonzen en genieten!
Lukt het niet om echt te zwemmen, dan gaan ze naar het voordek, putsen een emmertje water (dat is een emmer aan een lang touw, er handig als je armen te kort zijn om aan het water te geraken) en kieperen dat over hun hoofd. Of nog beschaafder: de dekwasslang (een ander woord voor “tuinslang”, als je geen tuin hebt, maar wel een zonnedek om te poetsen…) wordt uitgerold en wie wil kan een frisse douche nemen.
Je begrijpt dat al deze waterpret niet echt aan mij besteed is! Van die ladder naar beneden klimmen lukt echt niet met mijn dikke poten. Een emmer water over me heen krijgen, vind ik geen traktatie en het woord “douche” hoort ook al niet bij mijn favorieten…
Hoe ziet mijn zwemwater er dan uit? Ik wil graag water waar ik vanaf de kant geleidelijk kan in lopen. Als mijn poep veel hoger staat dan mijn voorpoten, dan lukt het niet goed. Ook heb ik niet graag dat ik bij de volgende stap plots kopje onder duikel! En natuurlijk moet het water vol zitten met blije vissen en watervogels, want anders geeft baasje Olga haar veto en mag ik er niet in. Ze weet niet half hoe lekker zo’n stinkende borrelpoel kan zijn…
Hier in de Kempen kent baasje Olga gelukkig veel van die geschikte honden-zwemplekjes! Dan geniet ik met volle teugen. Vaak gooit ze dan ook nog mijn zwem-vuurtoren in het water en mag ik die gaan ophalen. Soms ligt hij in dieper water en moet ik de grond loslaten en echt zwemmen. Dat vind ik nog heel spannend! Als ik mijn zwemvest aan heb, durf ik het veel beter. En als ik de slag te pakken heb, gaat het ook zonder zwemvest.
Ondertussen ben ik dan helemaal nat en mijn vacht voelt dan zwaar. Zodra ik op de kant geklauterd ben, moet ik me goed schudden. Dat is nog maar het begin… daarna moet ik me ook flink rollen: mijn kop, mijn rug en mijn poten… gras is hier prima voor geschikt, maar los zand kan ook dienen. Je raadt het al zeker? Daarna mag ik weer in het water!
Op sommige plekken kunnen we samen in het water, baasje Olga én ik. Dan is het helemaal feest! We zwemmen dan om ter snelst naar de vuurtoren. Heel soms mag zij winnen van mij…
En is dit ook mooi zwem-water voor onze gasten? Ze mogen wel, maar de meesten hebben andere zwem-water eisen: helder water met een blauwe bodem, zonder vissen of waterplanten en liefst nog met een badmeester! Waarom zouden ze dat zo leuk vinden? Dat water prikt in je ogen, smaakt afschuwelijk en zit stampvol mensen… gelukkig mag ik daar toch niet in zwemmen!
Wat is jullie favoriete zwem-waterplekje? Ik ben benieuwd!
Geniet van alle mooie zwem-waterdagen en tot het volgende water-verhaal! Of misschien vertel ik wel over iets heel anders…
Noty