Sinterklaas en zijn gekke bende zwarte Pieten varen naar de wachtende kinderen!

Sinterklaas wou graag per schip naar de kinderen van Oudenaarde varen. En niet alleen hij, maar ook een hele lading zwarte Pieten!

Weet je nog van vorig jaar? Toen was er zoveel wind, bijna storm! En voor mij was dat hele spektakel helemaal nieuw…

Deze keer wist ik al snel hoe laat het was: Maurits blies de hele boot vrij van alle blaadjes. Daar had hij veel werk mee, want er bleven maar nieuwe blaadjes bij vallen. Zou het niet gemakkelijker zijn om naar de kade te varen? Daar staan immers geen bomen! Zo gezegd, zo gedaan. We voeren al de avond van tevoren naar de kade. Best leuk, want zo had ik een heel nieuw grasveld om te besnuffelen!

De volgende morgen moesten enkel nog vlaggetjes opgehangen worden… tenminste, dat hadden we toch gedacht. Maar nee,

het hele dek was helemaal bevroren en dus spiegelglad!

Wat nu? Maurits haalde zijn trucjesdoos boven: alle verwarmingen vol open om de boot van binnen zo warm mogelijk te maken. Buiten ging hij aan de slag met de dekwasslang. Nee, dat is geen echte slang natuurlijk!  Daarmee spoot hij rijkelijk Scheldewater over het dek. Dat was immers nog ruim 6 graden warm en dus stukken warmer dan het bevroren dek. Maar een nat dek is natuurlijk ook nat… en zodra hij het water weghaalde met de trekker… juist ja, was alles weer bevroren!

Nee zout en een stalen schip is geen fijne combinatie. Maar nood breekt wet en de Pieten moesten toch veilig kunnen meevaren, niet?

Gelukkig kwam de opkomende zon tijdig een handje toesteken: „ruim“ een kwartiertje voor de eerste Pieten kwamen, ontdooide het dek! Gelukkig was er geen zout nodig.

Als eerste kwamen de „versier pieten“,

met vlaggetjes, slingers en ballonnen. Ze mogen nog wel een beetje handiger worden, want die papieren slingers hielden niet lang stand. De Piet met de vlaggetjes was niet erg groot en zo hingen de vlaggetjes hier en daar nogal laag…Uiteindelijk zag het schip er toch heel vrolijk uit met al die vlaggetjes!

Toen kwamen er nog circus- Pieten, tenminste, zo heb ik ze genoemd. Sommigen kwamen op stelten, anderen gooiden met kegels naar elkaar en als ze geen kegels vonden, gooiden ze met kinderen. Echt waar! Kijk maar op het filmpje! Ik kwam ogen te kort om ze allemaal in de gaten te houden…

Daarna kwam er lading speciale Pieten: eentje met een groot boek, de opper Piet en de rechterhand van sinterklaas, en eentje had een deken om, een soort mijter opgezet en zwaaide met een bezem. Hij leek wel een reserve Sinterklaas.

En eindelijk,

toen de boot echt helemaal vol was met Pieten… vraag me niet hoeveel, want ik was al lang de tel kwijt: ik had alle 4 mijn poten gebruikt bij het tellen en dan nog eens en toen wist ik het niet meer… maar daar kwam die oude man met zijn witte haar en lange baard van vorig jaar weer aan! Zijn lange staf fonkelde in de zon en zijn plechtige rode mantel hield hem lekker warm. Sinterklaas was aan boord en we mochten vertrekken!

Net zoals vorig jaar had Olga hulp gekregen van Dennis-uit-de-haven. Niet omdat er zoveel wind was, of omdat Olga het werk niet alleen aankon. Nee, zelfs met mijn scherpe blik kon ze wel een extra paar ogen gebruiken om die hele lading Pieten in de gaten te houden. Maurits zag immers niet veel meer vanachter zijn stuurwiel. Zie je wel: daar ging er al eentje glijbaantje spelen op het dek! Nee, ijs lag er niet meer, maar de vele gevallen nic nac letterkoekjes verkruimelden tot een gladde piste. En oh, pas op: daar stonden ze op elkaars schouders! En, en, en…. pas op: daar trachtten er enkelen over boord te springen om naar de kindjes op de kade te zwemmen. Nee, dat kan écht niet, want het water is veel te koud! Zelfs voor mijn dikke hondenvacht.

De kinderen zwaaiden van alle kanten: vanuit auto’s, vanop de kade en vanaf de vele appartementen.

De Pieten zongen uit volle borst „Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan…“

Ze hadden niet goed gekeken, want mijn huis-boot is natuurlijk geen stoomboot, maar een „luxe Motor“. Dat heb ik jullie al eens verteld, weet je nog. Of je kan het hier nog eens nalezen…

Zo kwam de hefbrug van Oudenaarde in zicht. Een Piet dacht dat de reis snel voorbij zou zijn, omdat we natuurlijk niet onder de brug door konden varen… Dat was zeker en vast een nieuwe Piet! Hij had niet in de gaten dat de brug een heel stuk naar boven ging, zodat wij er gemakkelijk onder door konden varen. Zo zie je, zelfs Pieten kunnen wat bijleren!

Ondertussen waren we aangekomen bij de vele wachtende kinderen. Ze zongen allemaal en zwaaiden dat het een lieve lust was. Daar kreeg ik toch bijna traantjes van in mijn ogen…. ja, misschien zelfs wel kippenvel, of kan dat niet voor een hond?

Een laatste krachttoer van Maurits om door al dat gewriemel van Pieten op zijn dek de juiste plaats te vinden om aan te leggen…

De trossen gingen over de bolders…

en Sinterklaas kon veilig uitstappen naar de wachtende burgemeester en zijn ontvangstcomité. Voor al die atletische Pieten ging dat veel te traag: die klommen overal over de relingen naar de wal…. Foei, als Maurits dat ziet!.

En zo was onze missie weer geslaagd: Sinterklaas en alle Pieten naar de kinderen gebracht. Ja, het was nog frisjes, maar er viel geen druppeltje regen. Iedereen blij!

Hieronder zie je de film van de hele reis.

Geniet ervan en tot de volgende keer….

Noty